Persian Abstract

مقدمه: نارسایی کلیه، تخریب برگشت‌ناپذیر عملکرد کلیوی است که درمان رایج آن همودیالیز می‌باشد. همودیالیز موجب بروز تنش‌های روانی، خستگی و افسردگی در بیماران می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر خنده‌درمانی بر میزان خستگی و افسردگی بیماران همودیالیزی انجام شد. مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی، به شیوه تمام شماری بر روی 70 بیمار تحت همودیالیز در شهرستان صومعه‌سرا و فومن، در سال 1396 انجام شد. پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه چندبعدی خستگی و افسردگی بک 2، توسط هر دو گروه قبل از مداخله تکمیل شد، سپس جلسات خنده‌درمانی به مدت 4 هفته و 8 جلسه با زمان 45-30 دقیقه، برای گروه مداخله اجرا شد و در پایان آخرین جلسه پرسشنامه‌ها مجدداً توسط هر دو گروه تکمیل گردید. در طول مداخله گروه کنترل، تنها درمان‌های معمول بخش را دریافت کرد. داده‌ها، با استفاده از آزمون­های t مستقل، لون، من ویتنی یو و ویلکاکسون، تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین نمرات افسردگی و خستگی، پیش از شروع مداخله معنی­دار نبود. پس از مداخله، نمره افسردگی و خستگی در دو گروه با هم تفاوت معنی­داری پیدا کرد (001/0=p). نمره افسردگی در گروه مداخله از 56/11 ± 73/24 به 00/5 ± 88/10 و نمره خستگی از 07/16 ± 95/74 به 70/14 ± 53/52 رسید. نتیجه‌گیری: مداخله خنده‌درمانی سبب کاهش افسردگی و خستگی در بیماران تحت همودیالیز شد. بنابراین، فراهم نمودن تمهیدات لازم از سوی مدیران ارشد پرستاری، در به‌کارگیری خنده‌درمانی به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی توصیه می‌گردد.

Title

Impact of laughter therapy on fatigue and depression in patients undergoing hemodialysis in Sowmehsara and Fouman in 2017

Abstract

Introduction: Renal failure is the irreversible degeneration of renal function, which is typically treated by hemodialysis. Hemodialysis causes mental stresses, fatigue, and depression in affected patients. The purpose of this study was to determine the effect of laughter therapy on fatigue and depression in hemodialysis patients. Materials and Methods: This clinical trial study was carried out based on total count sampling on 70 hemodialysis patients in the cities of Sowmehsara and Fouman in 2017. The Demographic Questionnaire, Multidimensional Fatigue Questionnaire, and Beck Depression Inventory-II (BDI-II) were completed by both groups before the intervention. Afterward, 8 laughter therapy sessions each lasting 30-45 minutes were held for four weeks for the participants in the intervention group. At the end of the last session, the questionnaires were again completed by the participants in both groups. During the intervention, the control group received only usual treatments. The collected data were analyzed using independent samples t-test, Loon test, non-parametric Mann-Whitney U test, and Wilcoxon rank-sum test. Results: The mean scores of depression and fatigue in the two groups were not significant before the intervention (p>0.5). However, after the intervention, depression and fatigue scores showed significant differences between the two groups (p=0.001). The depression score in the treatment group decreased from 24.73±11.56 to 10.88±5.00 and the fatigue score decreased from 74.95±16.07 to 52.53±14.70. Conclusion: According to the findings, laughter therapy reduced depression and fatigue in patients undergoing hemodialysis. Therefore, senior nursing managers are recommended to take required actions to apply laughter therapy to improve the quality of life of hemodialysis patients.