Persian Abstract

مقدمه : تکا نشگری با اثرات و عواقب بالقوه آسیب‌رسان، طولانی‌مدت و مخاطره‌آمیز همراه است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت برتکانشگری زنان در شرف طلاق انجام شد. مواد و روش‌ها : پژوهش حاضر از نوع مداخله‌ای پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل وپیگیری سه ماهه در سال 1397 انجام گرفت. نمونه‌گیری به صورت تصادفی در دسترس وجامعه آماری کلیه زنان در شرف طلاق مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهرستان تنکابن بودند که 45 زن در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه‌های مداخله طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفتند. گروه کنترل درمانی نداشت. ابزار پژوهش مقیاس تکا نشگری Barratt (BIS-11 ) بود. داده‌ها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها : میانگین و انحرا ف معیار نمره تکانشگری در پیش آزمون گروه آزمایشی درمان شناختی رفتاری از 03/5 ± 13/87 به 39/2 ± 00/64 در پس آزمون و 52/2 ±27/53 در پیگیری رسید (001/0p<). نمره تکانشگری در پیش آزمون درمان متمرکز بر شفقت از 71/4 ± 60/ 91 به 15/3± 27/56 در پس آزمون و 21/3 ± 73/40 در پیگیری رسید (001/0p<) و نمره گروه کنترل از 43/5 ± 20/89 به 60/3 ± 60/84 در پس آزمون و 72/3± 87/81 در پیگیری رسید (001/0p<). نتیجه‌گیری : درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت احتمالاً می‌توانند موجب کاهش تکانشگری ناشی از طلاق شوند. از این رو به نظر می‌رسد نتیجه پژوهش، حمایتی تجربی برای هر دو درمان در جهت کاهش تکانشگری فراهم می‌آورد

Title

Comparison of the Effect of cognitive-behavioral therapy with Compassion-Focused Therapy on Impulsivity of Women on the Verge of Divorce

Abstract

Introduction: Impulsivity, coupled with potentially damaging long-term effects, necessitates the need to provide psychological interventions for women on the verge of divorce. Therefore, the present study is conducted to compare the effectiveness of cognitive-behavioral and compassion-focused therapies on women's impulsivity. Materials and Methods: The research was interventional pre-test post-test control group design, which was done through a random assignment and a three-month follow-up. The sample was selected by convenient sampling. Forty-five women on the verge of divorce were assigned to two experimental and one control groups. The research tool included Barrett Impulsivity Scale (BIS-11). Data were analyzed through the mutual variance analysis method by the repeated measurements. Results: The mean of impulsivity variable in different stages showed a significant difference before, after, and three months after intervention (p<0.001). In the post-intervention stages, although the mean score of impulsivity decreased in all three groups, the rate of reduction in two intervention groups was significantly higher than the control group. Conclusion: The results showed that cognitive-behavioral therapy and compassion-focused therapy could probably reduce impulsivity caused by divorce, the latter being more efficient. It seems that the results of the research provide empirical evidence in reducing impulsivity for both therapie