Persian Abstract

مقدمه: کاهش ارتباط بین زوجین و بروز دلزدگی، با اثرات و عواقب بالقوه آسیب‌رسان و مخاطره‏آمیز برای زوجین و فرزندان همراه است. دو رویکرد زوج‎درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج‎درمانی شناختی-رفتاری از جمله رویکردهای ارزشمندی هستند که توسط پژوهش‎های فراوانی حمایت شده‎اند. بنابراین، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوج‎درمانی شناختی-رفتاری و زوج‎درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه­آزمایشی با پیش­آزمون، پس­آزمون و گروه گواه با پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زوجین مراجعه‏کننده به مرکز مشاوره و روان‏درمانی مهرسای شهر آشخانه طی سال 1398 بود که از بین آن‏ها با روش در دسترس، تعداد 60 نفر انتخاب و در سه گروه مساوی گمارش شدند. مداخلات درمانی برای هر یک از دو رویکرد زوج‏درمانی طی 12 جلسه (1 جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه) اعمال شد. اما گروه گواه مداخله درمانی دریافت نکردند. برای گردآوری داده‏ها از پرسش‎نامه دلزدگی زناشویی پاینز استفاده شد. داده‏ها با روش‏های آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه‏گیری‎های مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: برحسب نتایج، دو رویکرد زوج‎درمانی تغییرات معنی­داری در کاهش دلزدگی زناشویی و ابعاد آن در مراحل پس‏آزمون و پیگیری دو ماهه ایجاد کردند (05/0>p)، و بین اثربخشی این دو روش درمانی تفاوت معنی­داری وجود نداشت (05/0<p). نتیجه‌گیری: در مجموع، یافته‏های تحقیق حاضر حمایتی تجربی برای هر دو رویکرد درمانی در جهت کاهش دلزدگی زناشویی زوجین فراهم می‏کند و آگاهی درمانگران حوزه خانواده و زناشویی از این رویکردها می‎تواند کمک­کننده باشد.

Title

Comparing the Effectiveness of Cognitive-Behavioral Couple Therapy And Couple Therapy Based on Acceptance and Commitment On Reducing Marital Burnout in Couples

Abstract

Introduction: The decline of communication between couples and the occurrence of burnout can bring about potentially harmful and dangerous effects and consequences for couples and children. Both couple therapy based on acceptance and commitment and cognitive-behavioral couple therapy are valuable and evidence-based approaches that a great deal of research has supported. . Therefore, this study was conducted to compare the effectiveness of cognitive-behavioral couple therapy and acceptance and commitment couple therapy in reducing marital burnout in couples. Materials and Methods: This study was a quasi-experimental study with pretest, posttest and control group with 2-month follow-up. The statistical population included all couples who visited Mehrsai Counseling and Psychotherapy Center in Ashkhaneh in 2019, among whom, 60 people were selected by convenience sampling technique and assigned to three equal groups. Therapeutic interventions were applied for each of the two couple therapy approaches in 12 sessions, 1 session per week and 90 minutes per session. But the control group did not receive any medical intervention. The Pines couple burnout measurement was used to collect data. Data were analyzed by descriptive statistics and repeated measures analysis of variance/ repeated measures ANOVA. Results: According to the results of this study, the two approaches to couple therapy made significant changes in reducing marital burnout and its dimensions in the post-test and 2-month follow-up stages(p<0.05), and there was no significant difference between the effectiveness of these two treatments(p>0.05). Conclusion: Overall, the findings of the present study provide empirical support for both therapeutic approaches to reduce marital burnout in couples, and the knowledge of family and marital therapists about these therapies can be helpful.