Persian Abstract

مقدمه: مشاوره انگیزشی نظام­مند و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، با تأکید بر اصلاح ساختار انگیزشی و پذیرش مشکلات و واقعیت­های زندگی می­تواند ساختار خانواده را بهبود بخشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر مشاوره انگیزشی نظام­مند با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انطباق و انسجام خانواده زنان ناسازگار زناشویی می­باشد. مواد و روش­ ها: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش­آزمون ـ پس­آزمون با گروه گواه بود که از طریق، گمارش تصادفی و پیگیری سه ماه انجام گرفت. نمونه­گیری به صورت داوطلبانه انجام شد. ۳۶ زن ناسازگار در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس ارزیابی انطباق و انسجام خانوادگی (FACES-III) Family Adaptability and Cohesion Evaluation Scale بود. داده­ها با استفاده از آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه­گیری­های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: یافته­ها نشان داد بین میانگین نمرات پیش­آزمون و پس­آزمون گروه آزمایش تفاوت معنی­داری وجود دارد (05/0 greater than p). مقایسه گروه­های درمانی حاکی از آن بود که بین تأثیر روش­های مشاوره انگیزشی نظام­مند و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انطباق و انسجام خانواده تفاوت معنی­داری وجود ندارد. نتیجه­ گیری: مشاوره انگیزشی نظام­مند و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می­توانند موجب بهبود انطباق و انسجام خانواده شوند. از این رو، نتیجه پژوهش حمایتی تجربی برای هر دو درمان در جهت بهبود ساختار خانواده فراهم می­کند.

Title

A Comparison of the Effect of a Systematic Motivational Counseling with an Acceptance and Commitment Therapy on Family Adaptability and Cohesion of Incompatible Marital Women

Abstract

Introduction: Systematic motivational counseling and acceptance and commitment therapy can improve the family structure by putting emphasis on the motivational structure amendment and the acceptance of life problems and facts. The purpose of this study is to compare the effect of systematic motivational counseling and acceptance and commitment therapy on family adaptation and cohesion of incompatible marital women. Materials and Methods: The research design was a quasi-experimental, pre-test and post-test type with a control group which was done through random assignment and a three-month follow-up. Sampling was carried out voluntarily. Thirty-six incompatible women were assigned to one of the experimental and control groups. The research tool included family adaptability and cohesion evaluation scale (FACES-III). Data were analyzed through mutual variance analysis method by the repeated measurements. Results: the results showed that there was a significant difference between the average pre-test and post-test scores in the control group (p less than 0.05). Also, the comparison of therapeutic groups indicated that there is no significant difference between the effect of systematic motivational counseling methods and acceptance and commitment therapy and family cohesion. Conclusion: the results showed that systematic motivational counseling and acceptance and commitment therapy could improve family adaptation and cohesion. Therefore, the results of the research provides empirical evidence for both therapies to improve the family structure.