Persian Abstract

مقدمه: در عرصه مداخلات در حیطه اعتیاد، درمان­های روان­شناختی جایگاه ویژه­ای را به خود اختصاص داده­­­­­­­­­­­­­­­­­اند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو درمان گروهی فراشناختی و مثبت­گرا بر کاهش شدت ولع مصرف در مردان معتاد به داروهای محرک (شیشه) انجام شد. مواد و روش ­ها: این مطالعه نیمه تجربی با پیش‌آزمون، ­پس‌آزمون و گروه کنترل، 45 مرد مصرف­کننده مت آمفتامین تحت درمان اقامتی به گونه هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در قالب سه گروه کاربندی شدند. برنامه درمان‌های فراشناختی و مثبت‌گرا به صورت گروهی و به مدت 8 هفته به آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش ارائه شد. شاخص شدت ولع مصرف در دو مرحله قبل از درمان و دو هفته پس از اتمام درمان ارزیابی شد. داده­های جمع آوری شده به کمک آزمون آماری تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. یافته ­ها: هر دو درمان نسبت به گروه کنترل اثربخشی معنی­داری را ایفا نمودند (01/0 greater than p). همچنین بین دو گروه درمانی تفاوت معنی­داری مشاهده شد و درمان فراشناختی گروهی نسبت به درمان مثبت‌گرا در کاهش میزان ولع مصرف مؤثرتر بود (05/0 greater than p). نتیجه­ گیری: این یافته‌ها بیش از پیش نارسا کنش وری در کارکردهای اجرایی مصرف‌کنندگان مت آمفتامین را بیان نمود و لزوم استفاده از رویکردهای درمانی مبتنی بر تغییر فرایندهای ذهنی به جای اصلاح باورهای ناکارآمد را آشکار می­ساز­­­­د.

Title

Comparing the Effectiveness of two treatments of Meta cognitive Therapy (MCT) and Positive-oriented Therapy (PPT) on index of Craving for Male Methamphetamine users

Abstract

Introduction: psychological interventions have received a special place in the treatment of addiction. The current study was done with the purpose of investigating the effectiveness of Meta cognitive therapy and positive-oriented therapy on decreasing the intensity of craving in male Methamphetamine users.  Material & Methods: In A quasi-experimental design with pre-test, post-test and control group, 45 patients (the age range of 18-29 and with average age of 24.2) under Residential treatment center (TC) were selected with Purposive sampling and were assigned randomly into three groups, two experimental groups (n=15) and one control group (n=15). Participants of experimental groups received group Meta cognitive and positive-oriented treatment programs for 8 weeks and participants of control group only received the routine treatment of the center. The index of severity of craving was evaluated in two stages before treatment and two weeks after finishing the treatment. Data were analyzed using univariate variance analysis and Test-Tukey.  Results: Results showed there is a significant difference between these two therapeutic groups and group meta cognitive treatment was more effective in reducing craving compared to positive- oriented treatment (p less than 0.01). Also, both treatments showed significant difference compared to the control group (p less than 0.05). Conclusion: These findings, more than ever, show the inefficiency in the executive functioning of Methamphetamine users and make the need to apply the therapeutic approaches based on the changing the mental process rather than modifying inefficient beliefs.