Persian Abstract

مقدمه: یکی از عوامل خطرساز برای سالمندان سقوط و عوارض آن می­باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو نوع برنامه تمرینات حرکتی ـرایانه­ای و تعادلی ضد سقوط بر حس وضعیت مفصل مچ پا و میزان ترس از سقوط مردان سالمند است. مواد و روش ­ها: جامعه آماری این پژوهش نیمه­تجربی را مردان مقیم مرکز سالمندان کهریزک استان البرز در سال ۹۸ تشکیل دادند. 45 سالمند، 74-60 ساله به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه تمرینات حرکتی ـرایانه­ای، تمرینات تعادلی ضد سقوط و کنترل (15 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. گروه­های تجربی 6 هفته (هفته­ای 3 جلسه 70 دقیقه­ای) تمرینات را انجام دادند. گروه کنترل فعالیت متداول خود را داشتند. حس وضعیت مفصل مچ پا به­وسیله الکتروگونیامتر در زاویه 10 درجه دورسی فلکشن پا و 20 درجه پلانتار فلکشن، و ترس از سقوط به ­وسیله پرسشنامه خودکارآمدی ارزیابی شد. آزمون­ها در پیش­آزمون و پس از ۶ هفته تمرین، در پس­آزمون تکرار شدند. داده­ها توسط آزمون­های t زوجی و آنالیز کوواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ­ها: در دو گروه تجربی، حس وضعیت مفصل مچ پا در زاویه 10 درجه دورسی فلکشن و 20 درجه پلانتار فلکشن، و میزان ترس از سقوط بعد از اعمال مداخله بهبود معنی­داری پیدا کرد (به ترتیب 004/0=p، 002/0=p و 005/0=p)، این تغییرات در هر دو گروه مشابه بود. گروه کنترل در فاکتورهای فوق تغییر معنی­داری نشان نداد. نتیجه­ گیری: انجام تمرینات حرکتی­ـرایانه­ای و تمرینات تعادلی ضد سقوط در بهبود حس وضعیت مچ پای سالمندان مؤثرند اما هیچ یک نسبت به دیگری برتری ندارد.

Title

The Effect of Six Weeks of Exergaming vs. Fall-proof exercises vs. on Ankle Proprioception and Fear of Falling in -the Elderly Men

Abstract

Introduction: Biological changes caused by aging can affect the functioning of the human locomotor system. The purpose of this study was to compare the effect of exergaming vs. fall-proof exercises on ankle joint proprioception and fear of fall among the elderly. Materials and Methods: Forty-five elderly men, aged 60-74 years voluntarily participated in this semi-experimental study that includes a control group. Participants were randomly assigned into three groups including exergaming (n=15), fall-proof prevention exercises (n=15) and control (n=15). Participants in the training groups exercised for 6 weeks, three 70-minute sessions per week. Participants in the control group did continue their regular daily lifestyle. Ankle joint proprioception was recorded at 10 degrees of Dorsiflexion and 20 degrees of Plantar-flexion by Electro goniometer. The Self-Efficacy Questionnaire was applied for recording fear of fall among the elderly. Data were analyzed using paired t-test and two-way covariance ANOVA and using SPSS software version 24. Results: The results of two-way covariance analysis showed a significant improvement in ankle joint proprioception at both 10° dorsiflexion and 20° plantarflexion angles in both groups (fall-proof, exergaming). Fear of fall was also improved similarly in both training groups (p < 0.05). The outcome measures were not significantly changed in the control group. Conclusion: Six weeks of both exergaming and fall-proof training can improve the ankle joint proprioception and the fear of fall in elderly men. Both the exergaming and fall-proof training are recommended for elderly men.