Persian Abstract

مقدمه: با توجه به نتایج تحقیقات پیشین مبنی بر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری بر وسواس، هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان شناختی- رفتاری بر رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به اختلال وسواس بود.  مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی با پیش­آزمون- پس­آزمون و جامعه آماری شامل کلیه زنان متأهل 20 تا 50 ساله با اختلال وسواس بود که در سال 1395 به مراکز مشاوره شهر سنندج مراجعه کرده بودند. 45 زن مبتلا به اختلال به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، درمان شناختی- رفتاری و گروه کنترل، جایگزین شدند و هر گروه آزمایش 9 جلسه دو ساعته درمان دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه دموگرافیگ و پرسشنامه رضایتمندی زوجی Enrich (1989) بود که در گروه‌های آزمایش و کنترل در ابتدا و انتهای تحقیق اجرا شد. داده‌ها توسط تحلیل کواریانس، آزمون لوین و آزمون تعقیبی Lsd تجزیه و تحلیل شد.  یافته‌ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات پیش­آزمون و پس­آزمون گروه‌ آزمایش تفاوت معنی­داری وجود دارد (001/0 greater than p). همچنین مقایسه گرو‌ه‌های درمانی حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش رضایتمندی زناشویی نسبت به درمان شناختی- رفتاری، مؤثرتر است (001/0 greater than p).  نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در افزایش رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به اختلال وسواس مؤثرتر از درمان شناختی- رفتاری عمل می‌کند. در نتیجه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش برای افزایش رضایتمندی زنان مبتلا به اختلال وسواس توصیه می‌شود.

Title

Comparison between the Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy and Cognitive-Behavior Therapy on Marital Satisfaction in Women with Obsessive- Compulsive Disorder

Abstract

Introduction: Considering the results of previous studies on the effectiveness of acceptance and commitment therapy, this study was aimed to compare the efficacy of this method of treatment with cognitive behavioral therapy on marital satisfaction in women with obsessive- compulsive disorder. Materials and Methods: This work was a quasi- experimental study with pre – post-test design.  All married women aged 20 to 50 years with obsessive- compulsive disorder referred to the counseling centers of Sanandaj City in 2016 were included in the study. Among these patients, 45 women were selected based on available sampling method. They were then randomely subgrouped into three groups of 15; acceptance and commitment therapy group, cognitive behavioral therapy group and control group. The first two groups s received 9 sessions of two-hour treatment. Data were collected using demographic questionnaires and ENRICH couple scale (1989) and the questionnaires were administered twice as pre-and post-test twice for the three groups. The data was then analyzed using Analysis of Covariance, Levine test and LSD follow up test. Results: The results of the study showed significant differences between the mean scores of the pre-test and post-test of the experimental group (p less than 0.001). In addition, results of the two experimental groups indicated that the acceptance and commitment therapy had a higher positive significant effect on marital satisfaction compared with the cognitive behavioral therapy (p less than 0.001). Conclusion: Based on the results of the present study, the method of commitment and acceptance therapy may have a more effcasy on marital satisfaction and can be suggested for women with obsessive-compulsive disorder is recommended to increase the satisfaction of women with obsessive-compulsive disorder.