Persian Abstract

مقدمه: مؤلفه­های روان­شناختی نوجوانان (همچون شادکامی) در صورت فوت پدر تحت تأثیر قرار می­گیرد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی به شیوه راه حل محور بر شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر صورت پذیرفت. مواد و روش ­ها: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون - پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش­آموزان دختر محروم از پدر شهر اصفهان در سال تحصیلی 94-1393بود. برای انتخاب نمونه، ­با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و تصادفی ساده 40 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده و به دو گروه 20 نفری تقسیم گردیدند. مداخلات درمانی (رویکرد راه‌حل محور) بر روی گروه تجربه در هشت جلسه 90 دقیقه‌ای یک بار در هفته انجام شد. به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد. پرسشنامه شادکامی آکسفورد به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده‌های جمع آوری شده توسط تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که آموزش گروهی به شیوه راه‌حل محور بر شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر در مراحل پس‌آزمون و پیگیری تأثیر داشته است (001/0 greater than p). بدین معنا که پس از اجرای مداخله آموزشی، گروه تجربه در مقایسه با گروه کنترل میزان شادکامی بالاتری را گزارش نمودند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های حاصل از پژوهش حاضر در کنار سایر مداخلات شناخته شده و استاندارد موجود، می‌توان از روش آموزش راه‌حل محور در جهت افزایش شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر بهره برد.

Title

The Positive Effects of the Solution-Oriented Group Approach on Happiness among Fatherless Female Adolescents in 2015

Abstract

Introduction: Paternal death may have a detrimental effect on the psychological determinants including happiness of people particularly adolescents. Therefore, the present study was conducted to investigate the positive effects of solution-oriented group teaching on happiness in fatherless female adolescents.  Materials and Methods: This was a semi-experimental study with pretest, posttest and control group design. All fatherless female students living in Isfahan in 2014-15 were included in this study.. In order to select the sample size, 40 students were selected using a convenient and simple sampling method and were then randomly divided into two groups of 20. While the experimental group received the solution-oriented approach as a therapeutic intervention for 8 weekly sessions of ninety-minute, the control group received nothing. Oxford’s happiness questionnaire was used as the research instrument. The collected data were analyzed through ANOVA with repeated measurements via SPSS 19. Results: The results revealed that solution-oriented group teaching had a positive effective on the happiness of fatherless female adolescents at the posttest and follow-up stages (p less than 0.001); compared to the control group.   Conclusion: According to the results of the current study along with other known interventions and also the present standards, solution-oriented teaching method can be employed to increase the fatherless adolescents’ happiness.